Rozdział 15

Nialler  o wpół do dziewiątej rano wstał. Gdy szedł do kuchni zadzwonił telefon stacjonarny.
- Halo?
- Dzień dobry tu wydział policji w Londynie. Z kim ma przyjemność?
- Dzień dobry, Niall Horan.
- Czy mieszka pan z Zaynem Malikiem, Harrym Stylesem, Angeliką Wiśniewską i Eweliną Nowak?- policjant ledwo wypowiedział nazwisko Angeli.
- Zgadza się.
- Zostali oni zatrzymani na 12 godzin na komisariacie. Proszę o odbiór zatrzymanych dziesiątej.
- Tak oczywiście. Dziękuję za telefon. Do widzenia.- Niall całkiem zszokowany odłożył słuchawkę.
- Coś się stało? Jesteś blady.- Łucja już ubrana w szare baleriny, granatowe szorty i bluzkę w biało-szare pasy schodziła po schodach.
-Dzwonili z policji- chłopak przełknął głośno ślinę.- Chyba coś przeskrobali. Mamy ich odebrać z komisariatu za półtora godziny.
- To chyba nie najlepiej będzie wyglądać w podaniu na studia.- powiedziała Łucja.
- Dobra, na komisariat jest z pół godziny drogi. Zróbmy jakieś śniadanie i obudźmy resztę.-  rzucił przez ramię Niall wchodząc do kuchni.
- Co gotujem?- szatynka siadła na blacie.
- Może jajecznica?
- Ok.- dziewczyna zeskoczyła ze stołu i zabrała się za rozbijanie jajek.
Gdy po kwadransie stół był nakryty a jedzenie gotowe Nialler poszedł budzić resztę. Gdy dowiedzieli się gdzie znajdują się ich przyjaciele, nawet Harry szybko wstał. Pełni wątpliwości dojechali na komisariat. Policjant wprowadził zatrzymanych.
- O matko, kto was pobił?- spytała przerażona Ania patrząc na ich twarze i ręce całe w siniakach i zadrapaniach.
- Niech ja ich tylko dorwę- Louis zacisnął pięści.
- Sami sobie to zrobili. Zostali zatrzymani za uszkodzenie radiowozu policyjnego. Mają też zapłacić grzywnę wysokości 900 funtów. Kara jest bardzo łagodna, ponieważ wśród zatrzymanych znajduje się nieletnia.
- Jego córka to fanka One Direction- Zayn szepnął Liamowi na ucho.
- Możecie już iść.- policjant dał im znak dłonią aby wyszli.

Przez całą drogę do domu ,,wandale’’ tłumaczyli się z wykonanych szkód.
- Wreszcie w domu- padł na kanapę Harry.
- Nigdy więcej nie róbcie czegoś takiego. Ze strachu o was nie mogłem jeść- Niall skrzyżował ręce na piersi .
- Ooo  jak słodko. Naprawdę się o nas martwiłeś- Ewelina przytuliła się do blondyna.-Może jakoś im to wynagrodzimy?-zwróciła się do dziewczyn.
- Tak, to niezły pomysł. Tylko co zrobimy?- zgodziła się Angelika.
- No właśnie co?- zapytał ze iskierkami w oczach Louis.
- Niespodzianka- posłała mu uśmiech Łucja.
- Wiecie, że w tym domu nie da się niczego ukryć- powiedział Zayn.
- Zdziwiłbyś się- Ania zagryzła wargę.- Dziewczyny, Polish please!
-Matko, ale dawno tak nie gadałyśmy- użyła ojczystego języka Ewelina.
- To co za niespodziankę im robimy?- spytała Angela.
- Ej nie róbcie tak. Nie rozumiemy-  Liam zrobił minę bezradnego dziecka.
- Jak one mówią po swojemu to my też- Hazza użył francuskiego właściwie niepotrzebnie bo  żaden  inny członek One Direction nie znał tego języka.
- Dobra po hiszpańsku się jakoś dogadamy a one go chyba nie znają- powiedział Niall.
- Czemu tak dziwnie pochylamy się w kółku?- zapytał Liam.
- Bo one też tak robią- Lou.
Tymczasem
- To co za niespodziankę im robimy?- spytała Angela.
- Może jakiś domowy obiadek- zaproponowała Ewelina.
- Pierogi z truskawkami.- klasnęła w dłonie Łucja.
-  A jak im nie posmakuje?- rozważała Ania.
- Żartujesz? Mieszkamy z Niallem-   Angelika rozwiała jej wątpliwości.
- Idziemy na miasto.- Harry ogłosił dziewczyną po francusku. Wyszczerzył się, uważając, że Polki go nie rozumieją .  Niewiele myśląc  patrząc na Ewelinę  z maślanymi oczami dodał.- Ale ty jesteś śliczna.
Na te słowa dziewczyna zarumieniła się i spuściła wzrok.
- Harry, my wszystkie znamy francuski.- uświadomiła mu Łucja. Hazza w momencie spoważniał.
- Ja ten, musze iść- cały czerwony poszedł do swojego pokoju.
- No leć za nim- powiedziały jednocześnie wszystkie do Eweliny.
Szatynka zapukała do drzwi.
- Wejść!- usłyszała odpowiedź.
Loczek siedział na łóżku pusto patrząc w ścianę.
- Harry- usadowiła się obok niego. Uśmiechnął się delikatnie słysząc jej głos. Uwielbiał to, z jakim tonem wymawiała jego imię.
-  Nic nie mów. Wygłupiłem się z przed wami.
- Oj wcale nie. To było słodkie.- oparła głowę na jego ramieniu.- Już dawno nikt tak o mnie nie powiedział.
- A powinnaś to słyszeć codziennie- odgarnął jej włosy za ucho.
- Tylko najpierw musiałbym znaleźć jakiegoś kochanego wariata który by mi to powtarzał.- cicho się zaśmiała.
- Uwierz mi, jest taki.- powiedział niepewnie.
 Hej;* Mam małe komplikacje i nie wiem kiedy się pojawi nowy rozdział. Może jutro, ale najpóźniej w niedzielę. 6 komentarzy poproszę.
 Pozdrawiam! <3